Kadın başta ağırdan alıyor, utangaç bakışlarla “yapma” der gibi başını çeviriyor. Ama gözlerinde arsız bir parıltı var. Ben yaklaştıkça istemem yan cebime koy edasıyla geri çekiliyor, sonra dudaklarını ısırıp hırçın kahkahalar atıyor. Her dokunuşta amı ısınıyor, kıvranarak daha fazlasını istiyor. Kankam evde yok, ama üvey annesi çoktan fahişe rolüne bürünmüş. Sanki yıllardır beklediği fırsat buymuş gibi teslim oluyor. Baştaki masumiyet oyunu kayboluyor, ortada sadece azgın bir orospu kalıyor.

Comments are closed.